Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które dotyka coraz większą liczbę osób, zwłaszcza tych wykonujących powtarzalne ruchy nadgarstka. Objawy zaczynają się od mrowienia, drętwienia i bólu w obrębie dłoni i nadgarstka. W miarę postępu choroby, dolegliwości mogą nasilać się i utrudniać codzienne czynności, prowadząc nawet do osłabienia mięśni i utraty sprawności manualnej.

Co to jest zespół cieśni nadgarstka i jakie są jego przyczyny?

Zespół cieśni nadgarstka, znany również jako neuropatia uciskowa nerwu pośrodkowego na poziomie kanału nadgarstka, to schorzenie dotykające zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Jest związane z przeciążeniami, urazami, skręceniami nadgarstka, a także pracą wymagającą intensywnego używania rąk. Może również wystąpić po złamaniach kości nadgarstka, przedramienia lub w przebiegu schorzeń nowotworowych powodujących ucisk nerwu. Najczęściej dotyka osoby pracujące przy komputerze, muzyków, piekarzy, osoby wychowujące małe dzieci oraz pracowników fizycznych.

Przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest ucisk nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka, wywołany przez różne czynniki, takie jak przerośnięty troczek, zwłóknienia, zwapnienia, blizny pooperacyjne, zapalenia, guzy, gangliony oraz złamania kości. Choroby reumatoidalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, mogą również przyczyniać się do nadmiaru płynu zapalnego w nadgarstku, co prowadzi do zespołu cieśni. Inne przyczyny obejmują amyloidozę, choroby endokrynologiczne, hemofilię, cukrzycę oraz otyłość.

Jak często występuje zespół cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka występuje stosunkowo często, zwłaszcza u osób w średnim wieku, z przewagą kobiet. Dotyka około 10% kobiet i 5% mężczyzn. Najczęściej rozwija się u osób wykonujących określone zawody, jednak nie jest to żaden wyznacznik. Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu zwiększają ryzyko jego wystąpienia. Objawy zespołu cieśni nadgarstka obejmują zaburzenia czucia w palcach oraz osłabienie mięśni kciuka. Nieleczone schorzenie może prowadzić do bólu i zaników mięśni. Choroba często ma charakter przewlekły i może trwać miesiącami lub nawet latami, a także pojawia się często u kobiet w ciąży.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka można podzielić na nieoperacyjne i operacyjne. W przypadku leczenia nieoperacyjnego stosuje się farmakoterapię, w tym suplementację oraz kortykosteroidy. Ważne jest także unieruchomienie chorego nadgarstka oraz fizjoterapia i fizykoterapia, które mogą obejmować neuromobilizację. Czasami nerw może samoczynnie się regenerować w ciągu 3–4 miesięcy.

Leczenie operacyjne polega na przecięciu troczka zginaczy w celu odbarczenia nerwu. Można to zrobić różnymi metodami: mini, klasyczną lub endoskopową, zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym. Zabieg trwa około godziny, a pacjent może wrócić do domu tego samego dnia.